Het antibioticumbeleid in Nederland grenst tegenwoordig toch wel tegen dierenmishandeling aan, meent een dierenarts op een veterinair congres. Het lijkt ‘gewoon’ geworden om een zeker percentage uitval te accepteren – een kuur antibioticum erop zetten is erger en wel het allerlaatste wat we willen. Dat is nadelig voor de volksgezondheid. Toch?
Het lijkt erop dat Nederland één doel nastreeft: een zo laag mogelijk antibioticumcijfer. Dat cijfer hebben we tegenwoordig goed in beeld: 50% reductie, 57,9% procent reductie, 65%…. hoe goed we het zelf ook vinden, voor sommige politici zal het cijfer nooit genoeg glanzen. En dat geldt ook voor de snelheid waarmee dat cijfer opgestuwd moet worden. Nederland is enorm druk met het tellen van flesjes antibioticum, met benchmarken, met resistentiecijfers. En vergeet het dier?
Er zijn mooie complimenten vanuit België, voor het inmiddels bereikte resultaat. Maar er is ook een waarschuwing van de Vlaamse antibioticumprofessor Jeroen de Wulf: doe nou niet alsof de veehouderij het grootste risico is voor de volksgezondheid. Hoge bloeddruk, roken, gebrek aan lichaamsbeweging, dat zijn veel grotere bedreigingen voor de volksgezondheid dan infectieziekten. Infectieziekten staan pas op plaats 8 van volksgezondheidsriso’s. Daarbij vormt reizen het grootste risico om ESBL’s op te pikken, en niet de veehouderij.
De dierenarts in de eerste alinea blijkt geen eenling. Deze maand reageerden 126 veeartsen op onze vraag of het huidige antibioticumbeleid de beste behandeling van het dier in de weg staat. Maar liefst 95 procent van de dierenartsen vond dat dit in hoge (50%) tot enige (45%) mate het geval is. Uit zo’n hoge score kun je maar één conclusie trekken: we zijn inderdaad het dier vergeten.
