Het moet een jaar of vier geleden zijn toen ik in het Britse Edenburg een meerdaags congres bijwoonde van de Global Dairy Farmers. Het hele congres was gewijd aan het klimaat en het berekenen van de carbon footprint. De carbon-WAT? Op dat congres maakte ik voor het eerst kennis met deze term. In tegenstelling tot de Britse melkveehouders maakten de Nederlandse zich toen nog niet zo druk over de broeikasgassen.
Inmiddels heeft de carbon footprint ook de deur van de Nederlandse veehouderij bereikt. Enkele lezers van V-focus hebben er al ervaring mee. Zo vernam ik van een voerleverancier dat hij alleen nog maar biergist kon betrekken van de brouwerij als er werk werd gemaakt van de carbon footprint. Deze leverancier moet bewijzen dat hij de partij met zo min mogelijk broeikasgassen (lees: transportdiesel) afzet in de varkenshouderij.
Ook de voerindustrie ging aan de slag met de carbon footprint en is vorige maand de trotse bezitter geworden van een fenominaal rekenmodel. Ik heb de werking ervan mogen aanschouwen en werd echt enthousiast. Eindelijk weten we dat we de soja milieuvriendelijker uit Argentinië kunnen halen dan uit Brazilië. Tot mijn verrassing blijkt ook al een groep agrariërs bezig met het verlagen van de broeikasgasemissies op het bedrijf. Ook zij kunnen inmiddels een rekenmodel tonen waarmee de carbon footprint wordt vastgesteld. Volgens Blonk Milieu Advies, een bureau dat zich heeft toegelegd op deze materie, is de carbon footprint in navolging van een aantal andere EU-landen ook in Nederland aan een opmars begonnen. Het bureau rekent de footprint uit voor de tuinbouw en levensmiddelenindustrie en gebruikt daarvoor ‘de Britse Standaard’.
De carbon footprint begint te leven in de Nederlandse veehouderij! Dat alle veebedrijven en dierlijke producten op korte termijn over een carbon footprint beschikken, daar geloof ik echter niets van. Het valt me namelijk op dat iedere groep bezig is met het uitvinden van een eigen wiel; en een eigen model voor het berekenen van die carbon footprint. We zullen straks dus eerst een aantal jaren moeten uittrekken om alle carbon footprints op elkaar af te stemmen om zo tot een (inter)nationaal bruikbaar model te komen.
