Het stikstofbeleid – en dan met name het aandeel van de veehouderij erin – blijft explosief. Dat heb ik de afgelopen weken weer aan den lijve ondervonden. Stel een onderdeeltje van het stikstofbeleid ter discussie en succes gegarandeerd: ophef tot in alle uithoeken van het land. In de jaren is me aardig duidelijk geworden wat daarvan de oorzaak is: er is geen discussie mogelijk over het stikstofbeleid. Keer op keer worden alle argumenten vanuit de landbouwsector resoluut van tafel geveegd door de overheid en haar onderzoeksinstellingen: de landbouw heeft géén punt, het beleid deugt, het beleid is succesvol. De zaken die de landbouw opvoert worden niet besproken, en dus ook niet aangepakt en opgelost.
Nee, ik vind dat het stikstofbeleid van geen kanten deugt. Het beleid leidt zelfs tot levensgevaarlijke situaties op het boerenerf, het beleid leidt tot dodelijke slachtoffers onder mens en dier. Uit analyse van de ernstige ongelukken op veebedrijven door mestgassen – dat zijn er nogal wat – blijkt een duidelijke link met de maatregelen die boeren krijgen opgelegd vanwege het stikstofbeleid. Hoe is het mogelijk dat wij in Nederland beleid accepteren dat als neveneffect heeft dat het tot zeer ernstige ongelukken kan leiden? Helaas, ook de neveneffecten, hoe ernstig ook, blijken onbespreekbaar. De landbouw heeft géén punt, het stikstofbeleid deugt, het beleid is succesvol.
