Ik denk dat het tijd wordt voor de vleestaks. Niet omdat uit WUR-onderzoek is gebleken dat de opbrengsten van de taks het best besteed zijn als die terechtkomen bij veehouders die duurzaam vlees produceren. Na overpeinzingen tijdens barbecue avonden deze zomer, denk ik dat zo’n vleestaks – mensen gewoonweg meer laten betalen voor vlees, los van waar het geld heen gaat – nodig is.
In tijden van de lockdown door corona was barbecueën hipper dan ooit. Logisch, de horeca was dicht en dan is niets leuker om al dan niet met gasten de barbecue aan te steken. De barbecue pakketten van de Jumbo heb je na twee keer wel geproefd en dan ga je in de buurt kijken. Op een verjaardag had ik heel mooie dikke hamburgers van Holstein-Angus-kruislingen op de barbecue, rechtstreeks van de melkveehouder die een deel van de veestapel met Black Angus-stieren insemineert. De kalveren blijven op het bedrijf en grazen negen maanden per jaar op beheersland. Als ik de recente discussies over kalveren als restproduct, de kalverhouderij en biodiversiteit voor de geest haal, dan gaat bij mij een belletje rinkelen. Dit kan toekomstmuziek zijn.
Als ik aan tafel verheugd het verhaal van de kruislingkalveren achter de dikke hamburgers vertel, hoort niet iedereen dat graag. Men wordt er niet graag aan herinnerd dat er voor het vlees op de barbecue een dier geslacht is. De volgende dag in de supermarkt worden weer saucijzen of speklappen uit het onderste koelschap gegrepen en is er aan tafel niemand die vertelt dat het vlees kortgeleden nog een dier was. Dat eet voor veel mensen een stuk aangenamer. Als het om vlees gaat, blijft een transparant verhaal vertellen over de productiewijze beladen. Als je het verhaal niet wilt horen, ga je er niet meer geld voor uitgeven. Alleen een wettelijke vleestaks krijgt de prijs omhoog. Als iedereen ineens flink meer moet betalen voor vlees, zal men dan nadenken over wat er allemaal voorafgaat aan een stuk vlees op het bord? Dat levert vast nieuwe niet-vleeseters op, maar is wel hard nodig als we in de toekomst voor een bewuste consument willen produceren die bereid is naar waarde te betalen.
