Stichting I-Vee schreef een manifest over wat de overheid zou moeten doen om innovatie en doelsturing te bevorderen ter bescherming van de natuur tegen ongewenste stikstofdepositie. I-Vee-voorzitter en emissie- en bedrijfsdeskundige Eric van den Hengel is medeauteur.
Zouden we iets cynischer moeten zijn over doelsturing?
“Nee. Doelvoorschriften helpen de veehouder om, passend binnen de bedrijfsomstandigheden, keuzes te maken voor emissiebeperkende methoden en om de werking te bewijzen. Ze voorkomen dat bedrijven technieken moeten gebruiken die niet bij het bedrijf passen. Door continu monitoren ziet de veehouder tijdig of bijsturen nodig is. Het is daarbij essentieel dat de kennis van de veehouder over emissies naar een hoger niveau wordt getild: wat werkt wel en wat niet?”
Dat emissiemetingen en de stoffenbalans dezelfde uitkomst laten zien, is een utopie. Creëren we een nieuw probleem?
“Doelsturing moet worden geborgd. Het huidige systeem van ‘middelvoorschriften’ met vaste emissiewaarden is voor de Natuurbeschermingswet niet houdbaar gebleken. Meten in combinatie met de afrekenbare stoffenbalans is naar mijn overtuiging de meest zekere manier om bewijs te leveren. Het toetsingskader zal statistisch realistische, haalbare marges moeten bevatten. Je zult zien dat na verloop van tijd door ontwikkelende kennis ook de afrekenbare stoffenbalans dichter bij de werkelijkheid komt te liggen.”
Hoe ziet u de markt voor technische emissiebeperkende maatregelen in het tijdperk van doelsturing?
“De markt voor technische oplossingen zal groeien als de vergunningverlening weer op gang komt. Daarbij wordt de feitelijke werking van techniek belangrijker. Een fabrikant moet goede instructies voor correct gebruik geven en begeleiding bieden. Een veehouder kiest zijn eigen combinatie van emissiereducerende technieken en maatregelen. Er zijn meer dan genoeg mogelijkheden. Ook ‘afgeschoten’ RAV-systemen – die werken wel, blijkt uit recent onderzoek. Technieken voor brongerichte emissiereductie die in ontwikkeling zijn, zullen in alle diersectoren nieuwe perspectieven bieden.”
Het manifest pleit ervoor niet-benutte emissieruimte verhandelbaar te maken? Voorziet u geen averechts effect?
“Als de stikstofruimte door andere veehouders wordt gekocht, dan wordt die gebruikt voor het moderniseren van het bedrijf en dat versnelt de emissiereductie. De kramp waarin we zitten, is dat we bang zijn dat er extra emissie plaatsvindt. En dus doen we liever niets dan iets.”
