De afgelopen maand heb ik een paar dagen door Nederland mogen trekken met een internationaal gezelschap bestaande uit jonge dierenartsen. Het doel van de trip was even simpel als doeltreffend: verder kijken dan je eigen landsgrenzen en zo de wetmatigheden binnen de eigen praktijk in een breder (internationaal) perspectief plaatsen.
Tijdens de bedrijfsbezoeken en lezingen, waaruit het programma bestond, werd al snel één ding duidelijk: we zijn in Nederland nog niet zo verkeerd bezig met onze kijk op diergezondheid en -welzijn. Er wordt in de sector behoorlijk wat geklaagd en gemord over de toon van het publieke debat en de ‘fratsen’ die uit de Brusselse, Haagse of regionale bestuurlijke kokers komen. Maar ondertussen wordt er wel een fikse sprong voorwaarts gemaakt. Neem nu de manier waarop we in Nederland aankijken tegen de regelgeving rond de inzet van antibiotica. De verfoeide minus 50 procent werd twee jaar geleden gepresenteerd als de doodssteek voor de sectoren en werd afgeschilderd als het schoolvoorbeeld van Haagse onkunde. Nu, twee jaar later, is in een aantal sectoren de norm gehaald en is er een nieuwe mindset in de sector als het gaat over de inzet van antibiotica.
In een sector die zijn succes dankt aan het vakmanschap dat op de talloze familiebedrijven van jongs af aan wordt overgedragen van generatie op generatie, een sector waarbij de kracht van de empirie groot is, is de veranderde mindset het bewijs dat onze sector klaar is voor een gezonde toekomst. Een toekomst waarin preventie en langetermijnvisie centraal staan.
Elzo Kannekens, Boehringer Ingelheim Animal Health
