Na CLM en Louis Bolk Instituut oordeelt nu ook de NVWA dat de Kringloopwijzer (KLW) niet hufterproof is. De KLW kan in deze vorm niet gebruikt worden als beleidsinstrument. En juist dat was een belangrijke aanleiding voor het ontwikkelen van de KLW, zo blijkt uit historische artikelen van de initiatiefnemers VLB (accountants), LTO, NZO en Nevedi.
Enkele citaten uit V-focuspublicaties in 2014: ‘Veehouders die op basis van KLW-gegevens kunnen aantonen dat ze meer fosfaat afvoeren dan aanvoeren, moeten meer kunnen bemesten, zij mogen dus rekenen met een individuele hogere fosfaatgebruiksnorm’ en ‘Boeren kunnen met de KLW een hogere derogatie verdienen omdat zij meer fosfaat afvoeren’ en ‘Als de sector het aantoonbaar goed doet, wordt de kans op maatregelen als quota en dierrechten verkleind’.
Brussel niet enthousiast
Vanuit Nederlands perspectief is de KLW een mooi initiatief. Maar hoe kijken Brussel en onze collega-lidstaten aan tegen een KLW? Meerdere keren was ik in Brussel bij de verantwoordelijke autoriteiten, maar enthousiasme voor de KLW als beleidsinstrument heb ik hier niet bespeurd. Er waren wel kritische vragen: Nederland heeft al teveel mest en een slechte kwaliteit water, waarom dan toch meer ruimte willen creëren voor mest?
Op dezelfde lijn ligt de Nederlandse lobby voor een Europese kunstmesterkenning voor ‘groene meststoffen’ uit digestaat (door mestvergisting) om zo meer ruimte te creëren voor dierlijke mest. Wederom een mooi initiatief vanuit Nederlands perspectief. Maar hoe kijkt bijvoorbeeld Duitsland hier tegenaan? Met zijn 8.000 mestvergisters is dit land de grootste digestaatproducent in Europa. Ook hier bespeur ik weinig enthousiasme, de lobby voor een kunstmesterkenning wordt gezien als de volgende truc van Nederland om zijn te hoge veebezetting te verdedigen.
Mest uit de etalage
Waar de Nederlandse landbouw trots is op zijn vindingrijkheid, wordt de combi ‘Nederland & creatief met mest’ in het buitenland minder gezien als succesformule. Waarom dan toch steeds die vindingrijkheid prominent in de etalage gezet?
Bijzonder knap vind ik de strategie van FrieslandCampina om met zijn grootschalige biovergistings-project ver weg te blijven van de mest. En de volle focus te leggen op de maatschappelijke doelstellingen voor het klimaat (CO2) en duurzame energie. Dáár liggen de grote ambities van Nederland, daar vallen de punten te scoren in Brussel en daar staan de subsidiepotten over te stromen. De creatieve oplossingen voor mest kunnen dan onzichtbaar in de slipstream mee.
