Enkele weken geleden was ik in Ierland, om te kijken hoe de veehouderij daar werkt aan de CO2-reductie en duurzaamheid. De Nederlandse veehouderij moet nog beginnen aan de CO2-opgave, Ierse veehouders zijn daar al tien jaar mee bezig. Ierland is dan ook koploper in Europa voor wat betreft de aanpak van broeikasgasemissies.
De carbon footprint van de Ierse melkveehouderij bedraagt 1 kg CO2-eq per kilo melk en zij staan daarmee op de eerste plek binnen Europa. Apetrots zijn de Ieren erop, zij ontvingen complimenten van overheid en NGO’s. Dat mag ook wel, want er is tien jaar hard aan gewerkt om de uitstoot van broeikasgasemissies te verminderen. Voor vlees hebben de Ieren hun doel – de eerste plek in Europa – nog niet bereikt. Met een broeikasgasemissie van 20 kilo CO2-eq per kg rundvlees staan zij op plek 5.
De prestaties van de ‘concurrerende’ lidstaten worden in Ierland nauwgezet gevolgd. Ook Nederland doet het goed, menen de Ieren. Nederland doet het qua rundvlees zelfs beter dan Ierland, met een footprint van slechts 18 kilo CO2-eq per kilo vlees. Voor melk zit Nederland met 1,4 kg CO2-eq per kilo melk net wat hoger, maar met deze prestatie draait ook ons land mee in de top van Europa. Ik was blij verrast – had verwacht dat Ierland ver voor Nederland uitliep in het terugdringing van de broeikasgassen. Immers, in Nederland voeren de berichten dat de veehouderij nog hele grote stappen moet zetten de boventoon.
Hoe kan het dat men in Ierland zo trots is op zijn prestaties, terwijl men in Nederland op min of meer vergelijkbare prestaties verre van trots is? Ook dat antwoord vinden we in Ierland waar het Ierse exportbureau Bord Bia ons meeneemt naar uiteenlopende bedrijven in de agri&food. Wat opvalt is dat iedereen even trots is op de Ierse land- en tuinbouw en visserij: rundveehouders zijn niet alleen trots op hun eigen sector, maar dragen tegelijkertijd hun trots uit over de tuinbouw, varkenshouderij, visserij, whiskystokerijen enz. Alle sectoren werken op dezelfde manier aan het duurzaamheidsvraagstuk. En alle producten, of het nu gaat om melk, vis of tomaten voeren hetzelfde duurzaamheidslogo. Samen zijn zij ‘Origin Green’. Wat een eenheid!
De Nederlandse veehouderij doet het dus ook goed op het gebied van CO2, desondanks kunnen wij van de Ieren toch nog wel een wijze les leren: collectieve trots.
In de komende uitgave van V-focus (verschijnt 24 november) het omslagartikel: Leren van de Ieren over duurzaamheid.
